جوشکاری یکی از روش های معمول اتصال قطعات به یکدیگر می باشد.
جوشکاری با قوس الکتریکی:
جوش به کمک الکترود دستی پوشش دار , جوش زیر پودری , جوش با گازهای محافظ جوش پلاسما و الکترود تنگستنی.
جوشکاری با الکترود:
این جوشکاری به کمک قوس الکتریکی و انواع الکترود ها جوشکاری ذوبی انجام می شود.این نوع جوشکاری مقاومت در برابر ضربه دارد و در برابر فرسایش و در بیشتر شرایط اب هوای میشود جوشکاری را انجام داد.
جوشکاری مگ:
جوشکاری مگ به عنوان پر کاربرد ترین نوع جوشکاری قوسی شناخته می شود. شیوه کار آن به صورت ایجاد قوس الکتریکی به کمک الکترود سیمی مصرف شدنی و نهایتا ذوب و اتصال قطعه کاری بوده که در کنار آن از گازهای حفاظتی استفاده می شود.
جوشکاری میگ:
یکی از روش های پیشرفته در جوشکاری است که به کمک آن می توان انواع جوشکاری ها و فلزات را جوش داد. این روش از جوش در واقع جوشکاری با لایه محافظ است که با ایجاد قوس الکتریکی حرارت لازم برای ذوب فلزات را به وجود می آورد. این روش دارای مزیت های مختلفی و فراوانی است مثلا تغذیه مستمر سیم جوش , عدم نیاز به سیم جوش , سرعت بالا در جوشکاری مشاهده حوضچه مذاب و غیره…
جوشکاری با گاز:
در این نوع جوشکاری به کمک گاز های مختلف انجام میشود
جوشکاری آرگون یا تیگ:
این نوع جوشکاری که طی آن قوس الکتریکی از یک الکترود تنگستنی مصرف نشدنی به سمت قطعه کاری تشکیل می شود.علاوه بر این موارد از گاز های حفاظتی آرگون یا هلیوم برای حفاظت از جوش در مقابل گاز های آزاد و همچنین از میله پر کننده برای تقویت فلز جوشکاری استفاده می شود.
در این نوع جوشکاری فرایند اتصال به صورت آهسته انجام می شود در این روش می توان دقیق ترین جوشکاری انجام داد که بیشترین کاربرد آن در صنایع هوا و فضا می باشد.از متداول ترین روش های جوشکاری تیگ می توان به جوشکاری آرگون اشاره کرد.
